داستانهاي کوتاه از زندگي امام محمد باقر (ع)

ارتباط دوستانه امام  با مردم

اوعبيده گويد: من همراه امام باقر عليه السلام بودم ، به هنگام سوار شدن به کجاوه اول من سوار مى شدم و سپس او. وقتى بر روى مرکب قرار مى گرفتيم حضرت به من سلام مى کرد و همانند مردى که رفيقش را به تازگى نديده باشد احوالپرسى مى کرد و دست مى داد، و هنگام پياده شدن پيش از من پياده مى شد و وقتى از کجاوه پياده مى شديم سلام مى کرد مانند کسى که رفيقش را به تازگى نديده باشد احوالپرسى مى کرد.

روزي حضرت سليمان مورچه اي را در پاي کوهي ديد که مشغول جابجا کردن خاک هاي پايين کوه بود. از او پرسيد: چرا اين همه سختي را متحمل مي شوي؟ مورچه گفت: معشوقم به من گفته اگر اين کوه را جابجا کني به وصال من خواهي رسيد و من به عشق وصال او مي خواهم اين کوه را جابجا کنم.  حضرت سليمان فرمود: تو اگر عمر نوح هم داشته باشي نميتواني اين کار را انجام بدهي.مورچه گفت: تمام سعي ام را ميکنم.. حضرت سليمان که بسيار از همت و پشت کار مورچه خوشش آمده بود براي او کوه را جابجا کرد. مورچه رو به آسمان کرد و گفت: خدايي را شکر مي گويم که در راه عشق، پيامبري را به خدمت موري در مي آ ورد... 

تمام سعي مان را بکنيم، پيامبري هميشه در همين نزديکي ست...

روزي حضرت موسي براي مناجات به كوه طور مي رفت و شيطان هم در پي او رفت. يكي از فرشتگان شيطان را نهيب زد و گفت: از دنبال موسي برگرد كه او كليم خداست مگر اميد داري كه بتواني او را بفريبي؟ شيطان گفت: آري. چنان كه پدر او حضرت آدم را به خوردن گندم فريفتم از موسي هم اميد دارم كه چنين شود حضرت موسي متوجه شد .